“Temizlikçiyi Vezir-i Âzam Yaparsan, İhaneti Daha Yolda Yersin"

“Temizlikçi Diye Alınanı Vezir-i Âzam Yaparsan, İhaneti Daha Yolda Yersin”
Hayat, insanı bazen öyle derslerle sınar ki; kitaplarda yazsa kimse inanmaz.
Kimi insan vardır, el ayak işleri için alınır…
Yeri gelir odaları temizler, çöpleri toplar, fotokopi çeker, dosya taşır.
Kimseye zararı yoktur, kimse de ondan bir şey beklemez.
Ama sonra birileri tutar, onu hak etmediği bir yere koyar:
Önce küçük bir sorumluluk,
sonra masanın kenarı,
derken “Gel, seni adam edelim” denir.
Ve bir bakmışsın ki;
El ayak işleri için aldığın kişi, Vezir-i Âzam kesilmiş.
? AMA KURAL ŞUDUR:
Temizlikçi diye aldığını Vezir-i Âzam yaparsan,
İhaneti daha yolun başında, ilk kavşakta yersin.
Çünkü makamı hak etmeyen biri, makama sadık olmaz.
Kendini büyütenlere hiç olmaz.
?? TEMİZLİKÇİLİKTEN VEZİRİLİĞE GİDEN YOLUN KİRLİ TARAFI
Bu tiplerin ortak bir özelliği vardır:
Geçmişinde “temizlik” olsa da, karakterinde olmaz.
– Dün çöpleri toplarken bugün seni çöpe atmaya kalkar.
– Dün kapının önünü süpürürken bugün kapıda seni süpürmeye uğraşır.
– Dün masanın altını temizlerken bugün masanın üstünde kendini kral sanır.
Ve asıl çelişki burada başlar…
Seni adam eden, ona unvan veren, onu koruyan sensindir…
Ama ihaneti yapan yine odur.
?? ÇELİŞKİNİN KALBİNDEKİ GERÇEK
Hayatın ironisi:
Hak edilmeyen güç, sahibini önce zehirler sonra kör eder.
Temizlikçi diye aldığın kişi,
üç ay sonra kendini “bürokrasi filozofu” zannetmeye başlar.
Kendini bulunduğu yere getirenlerin sırtından iner,
Başka kapılarda eğilerek kendi küçük menfaatini büyütmeye çalışır.
İnan bana, çelişki değil;
Bu tiplerin doğasıdır.
?? NEDEN İHANET İLK DURAKTA GELİR?
Çünkü yükselmek için çalışmamışlardır,
Taşınmışlardır.
Sen taşıdığın anda değerli görünürler,
Taşımayı bıraktığın anda yere düşerler.
Bu yüzden en kolay ihanet edenler,
en çabuk adam edilenlerdir.
?? SON SÖZ
Sonunda herkes gerçek yerine döner:
El ayak işinden gelen, gerçek karakterinde hep oradadır.
Sen onu Vezir-i Âzam yapsan da yapmasan da…
Makam geçicidir, karakter kalıcı.
Ve hayat her defasında aynı dersi verir:
Temizlikçi diye aldığını, birden bire Vezir-i Âzam yaparsan;
İhaneti süpürgeyle değil, yüreğinle temizlemek zorunda kalırsın.
İşte hayatın en acı çelişkisi budur.